Bila Mengelamun di Tgh Malam

kdg2 aku termenung
hidup aku ni tak same dgn org lain
bila aku rase susah, aku tgk org lain senang je
then bila aku rase tenang dan gembira, aku nmpk org lain kesedihan
aku je yg camni ke, or org lain pun camtu gak?
hidup org kalo kite prasan, berubah-ubah
aku xrase diorg nak lalui semua tuh
tapi mungkin itu lah ketentuan dariNya
utk sape? kite yg lupe, leka?
salah, in fact org yg patuh n taat pun same
xde sorg pun akan terlepas drp janjiNya

Kita ni manusia biase je kan
hamba yang lemah, hina
xmampu kite utk hidup sendiri
hanya leh bersandar padaNya
tiada lagi yang lain
bila Dia melihatkan kita:
dengan dugaanNya, sabarkah kita
dengan kasih sayangNya, syukurkah kita
dengan rahmatNya, redhakah kita

kdg2 aku terfikir gak
kte sume slalu nak kasih syg drp Dia
tp camne kte nmpk kasih yg Dia dah bg?
kte ada family yg syg kte
kte ada kwn yg syg kte
mgkn itulah bentuk kasih sygNya utk kte
kte je yg xnmpk kot semua tu
jd bile xnmpk, kte xamik kisah

ayah aku slalu ckp
tuhan tu mmg maha bijaksana
sbb kte xleh pilih saudara ataupun family
baik buruk diorg,nk xnk, tetap family kte
tapi nasib baik, kte leh pilih kwn
yg baik kte simpan, yg xbaik kte jauhkan
plg penting, kte xkan keseorangan
bile family xde, kte ade kawan
anggaplah kedua-duanya sbg amanah drpNya
sbb diorg yg mencerminkan diri kte
susah snang, suka duka, sakit sihat
sume tu xkan bermakna tanpa diorg
rugilah bg sape2 yg xnk bersyukur